Başlık sizi biraz düşündürdü biliyorum. Ancak seveceğinizi biliyorum.

Azize ile Şükrü dillere destan bir evlilik yaptılar. Çok seviyorlar birbirlerini. Aşkın, aşığın tanımını yapmak yerine, tutup enselerinden gösterebilirsin insanlara: “İşte aşk da burada aşık da,” diyebilirsin.

Ancak Azize’nin yemek yapma becerisi çok düşük seviyelerde. Bu yüzden Şükrü ile tartıştıkları tek konudur. Tartışma dediysek öyle vurup kırma, bağırıp çağırma yok. Azize yaptığı bir yemekten sonra:

“Gene mi yemek yaptın? Keşke yapmasaydın. Verecek köpeğimiz bile yok. O kadar da masraf ettin,” dedi Şükrü.

“Sende hiç utanma, yok mu? Onca çile çektim karnını doyurmak için, teşekkür edeceğine söylediğin laflara bak! Çok kırıldım, çok bozuldum. İçim kan ağlıyor,” dedi Azize.

“Yapmasaydın daha iyiydi, yiyip de zehirlenelim mi yani hayatım, aşkım?”

““Bir de “hayatım, aşkım” diyor utanmadan!”” dedi Azize. Yemek yemeden çekildiler ayrı odalara.

Başka bir gün Azize bir yaprak sarması yapıyor. Eşi işten gelmeden yan komşuya geçiyor. Şükrü işten gelince eşi evde yoktu. Dolmanın tadına bir bakıyor çok beğeniyor. Yalnız başına yemeğini yiyor, mutlu oluyor. Eşi az sonra eve gelince fırlayıp kapıda karşılıyor. En ağır küfürleri karısının sülalesine sayıyor. Kadın şaşkın, eli ayağı titremeye başladı. “Gene ne oldu acaba, sarma mı kötü oldu?” diye düşünürken, Şükrü argoya devam ederek:

“Ulan sen ne biçim insansın? Ulan o ne beceri? Ulan o nasıl sarma? Yahu aşkım sen bu kadar güzelini bilir miydin?”

Kadın anlamaya çalışarak:

Şükrü ne diyorsun gene sen?

Adam bağırarak, “Ulan senin sülalenin… (Bütün küfürleri sayıyor). O ne biçim sarma ? Ben hayatımda bu kadar güzel bir yemek yemedim!”

O kadar ağır küfürlerden, laflardan sonra kadın bir kahkaha patlatıyor, kocasının kollarına atılıyor. Sarmaş dolaş. Kahkahaları karşı binalardan duyuluyor.

Önceki seferde Şükrü “aşkım, hayatım,” demesine rağmen ayrı odalara gittiler. Ağır söylemedi bağırmadı. Sadece olaya tepkiseldi. Müthiş bir kırgınlık oldu. Çünkü kötü yaklaşım vardı. Bu kez o kadar küfretmesine rağmen, niyetin içeriği anlaşılınca kadın hiçbir kırgınlık duymadan kocasına sarılıyor. Çünkü bu söylemde içerik ağır ama, kötü yaklaşım yok. Her iki taraf da bunun bilincinde. Demek ki neyi söylediğiniz değil, söylediğinizi nasıl söylediğiniz önemli. Şükrü burada olmayana ergi metodu ile karısını sevdiğini, övdüğünü gösteriyor. Tam bir Anadolu kültürü. 

Celil Boz   (celilboz@yahoo.com)

Eğitimci Sosyolog

14/06/2023